////ಏಕೆ ???///
-----------------------------------
ಅಂದುಕೊಂಡ ಕಟ್ಟಿ ಕೊಂಡ ಎಷ್ಟೋ ಕನಸುಗಳು ! ಏನಾದವು ?
ಕೆಲವೊಂದು ಅರ್ಥವಿಲ್ಲದು , ಕೆಲವು ಅರ್ಥವಾಗದೆ ಹೋದದ್ದು ?
ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಕಾಡಿದ್ದು ಕೆಲವೊಂದು ನೆನಪು !
ಆ ದಿನಗಳಲಿ ಏನೆಲ್ಲಾ ಇದ್ದವು ! ಬದುಕು ಬಯಸಿದ್ದೆಲ್ಲ !
ದುಡ್ಡಿಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಏನಂತೆ ! ಪ್ರೀತಿಸುವ ಮನಸುಗಳಿದ್ದವು !
ಇಂದು ದುಡ್ಡಿದೆ ? ಆದರೆ ಕೊರತೆ ಪ್ರೀತಿಯದೆ !
ಅಂದು ಏನಿರಲಿಲ್ಲ ! ಪ್ರೀತಿಯಿತ್ತು ! ಈಗ ಎಲ್ಲವೂ ಇದೆ ! ಆದರೆ ಬೇಕಾದ್ದೇ ಇಲ್ಲ !
ನಂಬಿಕೆ , ಪ್ರೀತಿ , ವಿಶ್ವಾಸ ! ಅಪರಿಚಿತ ಪದಗಳಾಗಿವೆ ನಮಗೆ !
ಏಕೆ ? ಹೀಗೆ ? ನಾವಿರುವುದೇ ಹೀಗೆಯೋ ? ಅಥವಾ ಪ್ರಪಂಚವೋ ?
ಅರಿಯಲಾಗುತಿಲ್ಲ ! ಅರಿತುಕೊಳ್ಳಲು ಆಗುತ್ತಿಲ್ಲ !
ಒಂದು ಕ್ಷಣ , ಕಣ್ಮುಚ್ಚಿ ನೋಡಿ !
ಬರೀ ಕತ್ತಲು ! ಒಂಥರಾ ಶೂನ್ಯ ! ಅಲ್ಲವೇ ?
ಹಾಗೆಯೆ ಪ್ರೀತಿ , ವಿಶ್ವಾಸವಿಲ್ಲದ ಬದುಕು ಕೂಡ !
ಅಪರಿಚಿತರ ನಂಬುತ್ತೇವೆ ! ಪರಿಚಿತರ ದೂರುತ್ತೇವೆ !
ನಂಬಿದವರು ನಮಗೆ ಮೋಸ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ ! ನಾವು ನಮ್ಮ ನಂಬಿದವರಿಗೆ !
ಏಕೆ ? ಇಷ್ಟೇನಾ ಜೀವನ ? ಇಷ್ಟೇನಾ ಬದುಕು ?
ಯೋಚಿಸೋಣ ! ಎಲ್ಲಕ್ಕೋ ಮಿಗಿಲಾದ ಬದುಕೊಂದಿದೆ ಎಂದು !
ಸ್ನೇಹ ವಿಶ್ವಾಸಗಳ ಹೊಸ ಬದುಕಿದೆಯೆಂದು !
ನೋಡಿ ಕೊಳ್ಳುವ ಬರದ ಹಾಗೆಯೇ ಅಪಸ್ವರ !
ಅಲ್ಲೂ ಏಕೆ ? ಹೊಂದಿಕೊಳ್ಳಲು ಅವಸರ !

//////////ಭಾವನೆ////
------------------------------------
ಮೀಟಲು ಆಗುವುದಿಲ್ಲ ! ಕಲ್ಲಿನ ವೀಣೆಯನು !
ಅರಿಯಲು ಸಾದ್ಯವಿಲ್ಲ ! ಮನಸಿನ ಭಾವನೆಯನು !
ಕಂಡು ಹಿಡಿಯಲು ಆಗುವುದಿಲ್ಲ ! ಮೀನಿನ ಹೆಜ್ಜೆಯನು !
ಹಾಗೆಯೆ ! ಅನುಭವಿಸಬೇಕು ! ಸ್ನೇಹದ ! ಆನಂದವನು !
ವರ್ಣಿಸಲು ಸಾದ್ಯವಿಲ್ಲ ! ಸ್ನೇಹವೆಂದರೆ ಏನೆಂದು !
ಅನುಭವಿಸಬೇಕು ! ಆನಂದಿಸಬೇಕು ! ಕೇಳಬೇಡ ಏಕೆಂದು !
ಕಾಣದ ದೇವರ ನೆನೆದು ! ಅವನ ದಯೆ ಕೋರುವ ಜನ ನಾವು !
ಅರಿಯುವುದಿಲ್ಲ ಏಕೆ ನಿರ್ಮಲ ಸ್ನೇಹದ ನೋವು !
ಭಾವಿಸುವುದಿಲ್ಲ ಏಕೆ ! ಸ್ನೇಹ ಒಂದು ಮದುರ ಸಂಬಂದವೆಂದು !
ಕಟ್ಟುವಿರೆಕೆ ! ಅದಕೂ ! ಸಲ್ಲದ ಕಥೆಗಳನು !
ಬದುಕು ಅಂದರೆ ! ಏನೆಂದು ! ಅರಿಯಬೇಕಿದೆ ನಾವಿಂದು !
ನಗಿಸಲು ಸಾದ್ಯವದಿದ್ದರೂ ಚಿಂತೆಯಿಲ್ಲ ! ಆದರೆ ಸುಮ್ಮನೆ ಅಳಿಸಬೇಡಿ !
ಕಣ್ಣೀರು ಒರೆಸದಿದ್ದರೂ ಪರವಾಗಿಲ್ಲ ! ಆದರೆ ಸುರಿಯುವ ಹಾಗೆ ಮಾಡಬೇಡಿ !
ನಿಮಗೆ ಸ್ನೇಹದಲಿ ನಂಬಿಕೆ ಇರದಿದ್ದರೆ ಚಿಂತೆಯಿಲ್ಲ !
ಆದರೆ ನಂಬಿದವರ ನಂಬಿಕೆಯ ಕೆಡಿಸಬೇಡಿ !
ಜಗದಲಿ ! ಕಣ್ಣಿಲ್ಲದ್ದವರಿಗಿಂತ ! ಕಣ್ಮುಚ್ಚಿ ಕುಳಿತವರೇ ಹೆಚ್ಚ್ಚು !
ಕನಸು ಕಾಣುವವರಿಗಿಂತ ! ಕನಸು ಕಳೆದು ಕೊಂಡ ವರೇ ಹೆಚ್ಚು !
ಸ್ನೇಹದ ಲೋಕದಲಿ ಸ್ನೇಹದ ಬೆಲೆ ಎಂದಿಗೂ ಹೆಚ್ಚು !

ಏನಾಗಿದೆ ! ಏನೋ ! ನಾ ! ಅರಿಯೆ !
ಕಣ್ಣ ತುಂಬಿ ಕೊಂಡಿದೆ ! ನಾನಾ ರೀತಿಯ ಮಾಯೆ !
ಅರ್ಥವಿಲ್ಲದ ಜೀವನ ! ಗುರಿಯಿಲ್ಲದ ಪಯಣ !
ಬದುಕು ಎಲ್ಲಿಗೆ ಕರೆದೊಯುವುದೋ ಅಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ !
ಸ್ನೇಹ ಸಂಬಂದಗಳು ನಂಬಿಕೆ ಉಳಿಸಿ ಕೊಳ್ಳುವವರೆಗೆ !
ಪ್ರೀತಿ ಪ್ರೇಮಗಳು ! ಭ್ರಮೆ ಕಳಚಿ ಕೊಳ್ಳುವವರೆಗೆ !
ವಾಸ್ತವ ! ನಮಗೆ ಬೇಕಿಲ್ಲ ! ಭ್ರಮೆಯಲೇ !ಬದುಕು ಸಾಗುತಿದೆಯಲ್ಲ !
ನಿರ್ಮಲ ಸ್ನೇಹವನೆ ಪ್ರಶ್ನಿಸುವರಲ್ಲ !
ಮೋಸ ಮಾಡುವ ಪ್ರೀತಿಯ ! ನಂಬುವ ರೆಲ್ಲ !
ಒಬ್ಬರ ಮೆಲೋಬ್ಬರಿಗೆ ನಂಬಿಕೆ ಇಲ್ಲ ! ಸುಮ್ಮನೆ ಅನುಮಾನಿಸುವರಲ್ಲ !
ಬದುಕು ಅಂದರೆ ಇಷ್ಟೇನಾ ? ಅಥವಾ ನಮ್ಮ ನಂಬಿಕೆ ಸುಳ್ಳೇನಾ ?
ವಂಚಿಸುವವರ ನಂಬುವುದಕಿಂತ , ನಂಬಿದವರ ನಂಬಿಕೆ ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದೇ ಮೇಲು !
ಬದುಕು ! ಗೊತ್ತು ! ನೋವು , ನಲಿವು, ಸುಖ , ದುಃಖ ಗಳ ! ಗೊಂಚಲು !
ಆದರೆ ಸ್ನೇಹವ ನಂಬಲು ! ಏತಕೆ ಇಲ್ಲದ ಕರಾರು !
ಬದುಕು ಇರುವುದೇ ಹೀಗೆ ! ಅದರಲಿ ಬದುಕುವ ಬಗೆ !
ಅರಿಯದಿದ್ದರೆ ಹೇಗೆ ! ?.

ಎಷ್ಟೇ ತಪ್ಪುಗಳಿದ್ದರು! ಎಷ್ಟೇ ಕೋಪ ವಿದ್ದರು !
ಏನೇ ಕೆಲಸವಿದ್ದರೂ ! ಮರೆಯ ಬೇಡ ಗೆಳತಿ !
ಸ್ನೇಹದ ರೀತಿ ! ಅದು ಹೂ ಬಳ್ಳಿಯ ರೀತಿ !
ಹಬ್ಬಿಸಿದಷ್ಟು ದಟ್ಟವಾಗಿ ಹರಡುವುದು !
ಬೆಳೆಸಿದಷ್ಟು ಹುಲುಸಾಗಿ ಬೆಳೆಯುವುದು !
ಅದು ನೀ ಸ್ವೀಕರಿಸಿದ ರೀತಿ !
ಹರಿವ ನದಿಯ ನೀರಿನಂತೆ ! ಶುಭ್ರ ಆಗಸದ ನೀಲಿಯಂತೆ !
ಮುಗ್ದ ಮನಸಿನ ಮಗುವಿನ ನಗೆಯಂತೆ !
ಸಿಹಿ ನೀರ ಹನಿಯಂತೆ !
ಸ್ನೇಹ ಅಮೃತವಂತೆ !ಅದು ನಿಜವೇನೆ ಗೆಳತಿ ?

ಇನ್ನೊಂದು ಕವನಗಳು

ಬದುಕ ನಡೆಸಲು ಆಡಬೇಕು ನೂರಾರು ಆಟ !
ಬದುಕು ಎಂಬುದು ಮಾಯೆಯ ಆಟ !
ನೂರಾರು ಪ್ರಶ್ನೆಗಳು , ಕೆಲವಕ್ಕೆ ಮಾತ್ರ ಉತ್ತರ !
ನೂರಾರು ಮನಸುಗಳು , ಕೆಲವಕ್ಕೆ ಮಾತ್ರ ಪ್ರೀತಿ !
ಎಷ್ಟೋ ಕನಸುಗಳು ಹೇಳಲು ಮನಕೆ ಬೀತಿ !
ಹೇಳಲು ಆಗುವುದಿಲ್ಲ ಕೆಲವೊಂದು ನುಡಿ !
ಬದುಕ ಕರೆದ ಕಡೆ ಬಂಡಿಯ ಬಿಡಿ !
ಸ್ವಾರ್ಥದಲಿ ಪ್ರೀತಿಯ ಬದುಕು ಅರಳುವುದಿಲ್ಲ !
ಪ್ರೀತಿಸಿದ ಎಲ್ಲರಿಗು ಪ್ರೀತಿ ದೊರೆಯುವುದಿಲ್ಲ !
ಮನ ಕಂಡ ಕನಸು ನನಸಾಗಲು ಹಾತೊರೆಯುತ್ತದೆಯಲ್ಲ !
ಬರೆದ ಎಲ್ಲ ನುಡಿಗಳು ಕವನಗಳಾಗುವುದಿಲ್ಲ !
ನಾ ಬರೆದ ನುಡಿಗಳಲಿ ಅರ್ಥವಿರುವೊದೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ !
ಕಾಣದ ಬದುಕಿನ ಹಿಂದೆ ಬಿದ್ದಿರುವುದು ಸುಳ್ಳಲ್ಲ !
ನಂಬಿಕೆಯಿದೆ ! ಅಮಾವಾಸೆಯಲಿ ಕಾಣದೆ ಹೋದರು ಚಂದಿರ !
ಬಾಳ ಇರುಳಿನಲಿ ತಂಪೆರೆಯಲು ಮತ್ತೆ ಬರುವನು ಚಂದಿರ !


ಅರಿತು ನಡೆವ ಗೆಳತಿಯ/ಯನ ಗಳಿಸಿ ಕೊಡುವ ಹೃದಯ ನಾದ ಸ್ನೇಹ !
ಸ್ನೇಹವಲ್ಲ ಮೋಹ ! ಮೋಹವಲ್ಲ ಸ್ನೇಹ !
ಎರಡೂ ಒಂದಾದರೆ ಸ್ನೇಹದ ಹೆಸರಿಗೆ ದ್ರೋಹ !
ಮುಗ್ದ ಮನಸಿನ ಮಗುವಿನ ಮುಗುಳ್ನಗೆ ಸ್ನೇಹ !
ನೊರೆ ಹಾಲಿನಂತೆ ನಿರ್ಮಲ ಈ ಸ್ನೇಹ !
ಪ್ರಕೃತಿಯ ಹಸಿರಂತೆ !ಅದರ ಉಸಿರಂತೆ ಸ್ನೇಹ !
ಎಂದಿಗೂ ಬಗೆಯದಿರು ಅದಕೆ ದ್ರೋಹ !

ಬೆಳಕಿನ ಹಬ್ಬ ದೀಪಾವಳಿ

ಎಲ್ಲಾ ಬ್ಲಾಗ್ ಸ್ನೇಹಿತರಿಗೂ ಬೆಳಕಿನ ಹಬ್ಬ ದೀಪಾವಳಿಯಾ ಶುಭಾಶಯಗಳು

ಓ ನನ್ನ ಸಖಿ

ಓ ನನ್ನ ಸಖಿ
ಈ ಸ್ನೇಹದ ಕಾಣಿಕೆಯು ನೀನು
ನಿನ್ನ ನೆನಪಿನಲ್ಲಿ ಇರುವ
ಆ ಮಾಯೆಯಾದರು ಏನು ?
ನಿನ್ನ ನೆನೆದರೆ ಆಗುವ
ಈ ಮನಸ್ಸಿನ ಆನಂದದ ಕಾರಣವೇನು ?
ವರುಷಗಳೇ ಕಳೆದು ಹೋದರು
ನಿನ್ನ ನೆನಪಲ್ಲಿರುವ ಆ ಹರುಷಕ್ಕೆ ಕಾರಣವೇನು ?
ನಿನ್ನ ಒಮ್ಮೆಯಾದರು ನೋಡದಿದ್ದರೂ
ನನ್ನ ಮನಸ್ಸಲ್ಲಿ ನಿನ್ನ ನೋಡಲು ಕಾರಣವೇನು ?
ಓ ನನ್ನ ಸಖಿ
ಈ ಸ್ನೇಹಕ್ಕೆ ಇಸ್ಟೊಂದು ಶಕ್ತಿ ಇರಲು ಕಾರಣವೇನು ?
ಅದೇನೇ ಇರಲಿ ಸದಾ ನಗುತಾ ಇರು ನೀನು.......
ಈ ಸ್ನೇಹಕೆ ನಿಜವಾಗಲೂ ಇಷ್ಟು ಶಕ್ತಿ ಇದ್ದರೆ
ನಿನ್ನ ಕಾಣುವ ಆ ದಿನವು ಎಂದು ಎಲ್ಲಿ ಹೇಗೆ ?
ನನ್ನ ಮನಸ್ಸಲ್ಲಿರುವ ಈ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಗೆ ಉತ್ತರವೇನು ?
ಓ ನನ್ನ ಸಖಿಯೇ
ಈ ಸ್ನೇಹದ ಕಾಣಿಕೆಯು ನೀನು
ನಿನ್ನ ನೆನಪಿನಲ್ಲಿ ಇರುವ
ಆ ಮಾಯೆಯಾದರು ಏನು ?
ಈ ಮನಸ್ಸಿನ ಆನಂದದ ಕಾರಣವೇನು ?
ನನ್ನ ಮನಸ್ಸಲ್ಲಿರುವ ಈ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಗೆ ಉತ್ತರವೇನು ?
ಅದೇನೇ ಇರಲಿ ಸದಾ ನಗುತಾ ಇರು ನೀನು.........
ನಿನ್ನ ಜೊತೆ ಮಾತನಾಡಿದರೆ
ಸವಿಜೇನು ಸವಿದಂತೆ ಆಗಲು ಕಾರಣವೇನು ?
ನಿನ್ನ ಜೀವನವು ಹಾಲುಜೇನಿನಂತೆ
ಸದಾ ಸಿಹಿಯಾಗಿರಲಿ ಎಂದು ಹರಸುವೆ .... ನಾನು

ಹೊಸ ಪ್ರಪಂಚ.. ಹೊಂದಿಕೊಂಡಿರುವವರು ಎಷ್ಟು ಜನ?


ಬೋರಿಂಗ್ ವೀಕೆಂಡು,ಬೋರಿಂಗ್ ದಿನ,ನಿದ್ದೆ ಮಾಡೋಕೆ ಬೋರು, ಟಿವಿ ನೋಡೋಕೆ ಬೋರು,ಊಟ ಮಾಡೋಕೆ ಬೋರು,ಹೊರಗೆ ಹೋಗೋಕೆ ಬೋರು..ಇಡೀ ದಿನ ಹಾಸಿಗೆ ಮೇಲೆ ಉರುಳಾಡುತ್ತ ನಿದ್ದೆನೂ ಮಾಡದೆ, ಸುಮ್ನೆ ಸತ್ತ ಹೆಣ(??)ದ ತರಹ ಬಿದ್ಕೊಂಡಿರೋದು..ಟಿವಿ. ಆನ್ ಆಗೇ ಇರುತ್ತೆ.ನೋಡೊರು ಯಾರೋ??!! ಎಲ್ಲಾ ಬೋರು ಮಯ..

ಮನಸೆಲ್ಲಾ ಖಾಲಿ ಖಾಲಿ..ಏನೋ ಅಪೂರ್ಣತೆ..ಕಾರಣವಿಲ್ಲದೆ ಹರಿಯುವ ಕಣ್ಣೀರ ಕೋಡಿ.ಬಿಡುವಿಲ್ಲದೆ ಬರುವ ಫೋನ್ ಕಾಲ್ ಗಳು..ಆ ಶಬ್ಧದ ಹಿಂಸೆ ತಾಳಲಾರದೆ ಸ್ವಿಚ್ ಆಫ್ ಇಲ್ಲಾ ಸೈಲೆಂಟ್ ಮೋಡ್ ಗೆ ಹಾಕಿ ಬಿಡೋದು.ಯಾಕೋ ಯಾವುದರಲ್ಲೂ ಆಸಕ್ತಿ ಇಲ್ಲ.ಏನಾಗಿದೆ ಅನ್ನೋ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ಉತ್ತರ ಯಾರಿಗೂ ತಿಳಿತಿಲ್ಲ.

ಆ ಕಾಲ...............
ಊರಲ್ಲಿ ಇಡೀ ವಟಾರದವರು ಅವರವರ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ , ನಮ್ಮನ್ನ ಉದಾಹರಿಸಿ, "ನೋಡು , ಮಕ್ಕಳು ಅಂದ್ರೆ ಹೀಗಿರಬೇಕು" ಅನ್ನೋ ದಿನಗಳು. ಯಾವ ಚಟುವಟಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲ ಅನ್ನೋ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ಉತ್ತರನೇ ಇರುತ್ತಾ ಇರಲಿಲ್ಲ.ಓದೋದು, ಕುಣಿಯೋದು,ಚಿತ್ರಕಲೆ, ಆಟೋಟ,ರೌಡಿಸಂ(??). ನಗುತ್ತಿರುವದು
ಎಲ್ಲದರಲ್ಲೂನೂ ಒಂದು ಹೆಜ್ಜೆ ಮುಂದೆನೇ. ಸಂತೋಶದಿಂದ ನಮ್ಮ ಮನಸ್ಸು ತುಂಬಿ ಹೋಗೋದು."ರೀ ಮುತ್ತಿನಂಥಾ ಮಕ್ಕಳನ್ನ ಪಡೆದಿದ್ದೀರ" ಅಂತ ಬೇರೆಯವರು ಹೇಳಿದಾಕ್ಷಣ ಹೆತ್ತವರ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಸಾರ್ಥಕತೆಯ ಬಿಂಬ.

ಈಗ ಬ್ಯಾಕ್ ಟು ಪೆವಿಲಿಯನ್....

ದೊಡ್ಡ ಊರು, ದೊಡ್ಡ ಕೆಲಸ,ದೊಡ್ಡ ಸಂಬಳ,ದೊಡ್ಡ ಜನ..ಎಲ್ಲಾನೂ ಅಂದುಕೊಂಡ ತರನೇ ಆಗಿದೆ.ಕಷ್ಟ ಪಟ್ಟು ಓದುತ್ತಾ ಇರಬೇಕಾದ್ರೆ ಕಂಡ ಕನಸುಗಳು ನಿಜವಾಗಿವೆ.ಪ್ರತಿಷ್ಟಿತ ಕಂಪನಿಯಲ್ಲಿ ಉದ್ಯೋಗ..ಒಳ್ಳೆ ರೆಪ್ಯುಟೇಶನ್.ಇನ್ನೇನು ಬೇಕು ಈ ಸಣ್ಣ ಜೀವಕ್ಕೆ?? ಆದರೆ ಬಾವಿಯಲ್ಲಿದ್ದ ಕಪ್ಪೆ ಸಮುದ್ರಕ್ಕೆ ಬಿದ್ದಾಗ ಏನಾಯ್ತು ಅದರ ಕಥೆ?

ನಾವುಗಳು ಕಾಣೋ ಕನಸನ್ನ ನನಸು ಮಾಡೋ ಪ್ರಯತ್ನದಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ತನವನ್ನ ನಾವು ಕಳ್ಕೋತಿವಿನೋ ಅನಿಸ್ತಾ ಇದೆ. ಏನನ್ನೂ ಸಾಧಿಸಲಾಗದ ವಿಪರ್ಯಾಸ.ಯಾರದ್ದೋ ಮುಷ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಬಂಧಿತರಾಗಿರುವಂತೆ ಸಾಗಿಸುವ ಜೀವನ. ಹೇಗೇಗೋ ಇದ್ದೋರು, ಹೇಗೋ ಆಗಿಬಿಡ್ತೀವಿ.ಈ ಓಟ ಎಷ್ಟು ದಿನ?ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಕಾಡುವ ಖಾಲಿತನ, ಅಪೂರ್ಣತೆಗೆ ಪೂರ್ಣ ವಿರಾಮ ಎಂದಿಗೆ?ಉತ್ತರ ನಮ್ಮಲ್ಲೇ ಇದೆ,ಕಾಲಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತೆ ನಮ್ಮ ಜೀವನ ಅನ್ನುವವರು ಎಷ್ಟೋ ಮಂದಿ.ಆದರೆ ಅದನ್ನ ಕಾರ್ಯ ರೂಪಕ್ಕೆ ತಂದಿರೋರು ಎಷ್ಟು ಜನ? ಎಲ್ಲರೂ ನೆಮ್ಮದಿ , ಶಾಂತಿಯುತವಾದ ಜೀವನ ನಡೆಸೋಕ್ಕೆ ಇನ್ನೆಷ್ಟು ಸಹಸ್ರ ವರ್ಷಗಳು ಕಾಯಬೇಕೇನೋ!!!!!!

ನನ್ನ ಗೆಳತಿಗಾಗಿ...................

ಓ ನನ್ನ ಗೆಳತಿ
ಈ ಸ್ನೇಹದ ಕಾಣಿಕೆಯು ನೀನು
ನಿನ್ನ ನೆನಪಿನಲ್ಲಿ ಇರುವ
ಆ ಮಾಯೆಯಾದರು ಏನು ?
ನಿನ್ನ ನೆನೆದರೆ ಆಗುವ
ಈ ಮನಸ್ಸಿನ ಆನಂದದ ಕಾರಣವೇನು ?
ವರುಷಗಳೇ ಕಳೆದು ಹೋದರು
ನಿನ್ನ ನೆನಪಲ್ಲಿರುವ ಆ ಹರುಷಕ್ಕೆ ಕಾರಣವೇನು ?
ನಿನ್ನ ಒಮ್ಮೆಯಾದರು ನೋಡದಿದ್ದರೂ
ನನ್ನ ಮನಸ್ಸಲ್ಲಿ ನಿನ್ನ ನೋಡಲು ಕಾರಣವೇನು ?
ಓ ನನ್ನ ಗೆಳತಿ
ಈ ಸ್ನೇಹಕ್ಕೆ ಇಸ್ಟೊಂದು ಶಕ್ತಿ ಇರಲು ಕಾರಣವೇನು ?
ಅದೇನೇ ಇರಲಿ ಸದಾ ನಗುತಾ ಇರು ನೀನು.......
ಈ ಸ್ನೇಹಕೆ ನಿಜವಾಗಲೂ ಇಷ್ಟು ಶಕ್ತಿ ಇದ್ದರೆ
ನಿನ್ನ ಕಾಣುವ ಆ ದಿನವು ಎಂದು ಎಲ್ಲಿ ಹೇಗೆ ?
ನನ್ನ ಮನಸ್ಸಲ್ಲಿರುವ ಈ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಗೆ ಉತ್ತರವೇನು ?
ಓ ನನ್ನ ಸಕಿಯೇ
ಈ ಸ್ನೇಹದ ಕಾಣಿಕೆಯು ನೀನು
ನಿನ್ನ ನೆನಪಿನಲ್ಲಿ ಇರುವ
ಆ ಮಾಯೆಯಾದರು ಏನು ?
ಈ ಮನಸ್ಸಿನ ಆನಂದದ ಕಾರಣವೇನು ?
ನನ್ನ ಮನಸ್ಸಲ್ಲಿರುವ ಈ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಗೆ ಉತ್ತರವೇನು ?
ಅದೇನೇ ಇರಲಿ ಸದಾ ನಗುತಾ ಇರು ನೀನು.........
ನಿನ್ನ ಜೊತೆ ಮಾತನಾಡಿದರೆ
ಸವಿಜೇನು ಸವಿದಂತೆ ಆಗಲು ಕಾರಣವೇನು ?
ನಿನ್ನ ಜೀವನವು ಹಾಲುಜೇನಿನಂತೆ
ಸದಾ ಸಿಹಿಯಾಗಿರಲಿ ಎಂದು ಹರಸುವೆ .... ನಾನು.......................

ಹೌದು, ಅಂದೂ ಕೂಡ ಹೀಗೆ ಮಳೆ ಇತ್ತು. ಎಲ್ಲಾ ನೆನಪಿದೆ. ಅಂದೂ ಮೇ ತಿಂಗಳು. ಇದೇ ರೀತಿ ಸಂಜೆಗೆ ಮೊದಲೇ ಕತ್ತಲಾಗಿ, ಮೋಡಗಳು ಆಕಾಶವನ್ನೆಲ್ಲಾ ಆಚ್ಛಾದಿಸಿ ಮಳೆ ಯಾವಾಗಲಾದರೂ ಬರಬಹುದು ಎನ್ನುವ ಸಮಯದಲ್ಲೇ ಅವಳ ಕರೆ ಬಂದಿದ್ದು.

"ಕಾಲೇಜ್ ಬಳಿ ಇರೋ ಮೈದಾನಕ್ಕೆ ಬಾ. ಸ್ವಲ್ಪ ಮಾತಾಡೋದಿದೆ."

ನಾನು ಫೋನ್ ಹಿಡಿದುಕೊಂಡೇ ಕಿಟಕಿಯಿಂದ ಹೊರಗಿಣುಕಿ "ಮಳೆ ಬರೊ ಹಾಗಿದೆಯಲ್ಲೇ, ಸಂಜೆ ಸಿಕ್ಕಿದ್ರೆ ಆಗಲ್ವ" ಎಂದೆ.

"ಇಲ್ಲ, ಸ್ವಲ್ಪ ಅರ್ಜೇ೦ಟು, ಈಗಲೇ ಬಾ" ಎಂದಳು.

ಅವಳ ಮಾತುಗಳು ಎಂದಿನ ಹಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಯಾವಾಗಲೂ ಮಾತಿನ ಕೊನೆಗೆ ಸೇರಿಸುತ್ತಿದ್ದ "ಕಣೊ" "ಬಾರೋ" "ಹೇಳೊ" ಗಳು ಇಂದು ಮಾಯವಾಗಿದ್ದನ್ನು ನಾನು ಗಮನಿಸದೆ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೂ ಅವಳು ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಚಿಕ್ಕ ವಿಷಯವನ್ನೂ ಗಂಭೀರವಾಗಿಸಿಕೊಂಡು ಹೀಗೆ ಮಾತಾಡುವುದು ಇದ್ದೇ ಇದೆ.

ನಾನು ಅಂಗಳಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ ಆಗಸದತ್ತ ದೃಷ್ಟಿಸಿದೆ. ಇಂದು ಮತ್ತೆ ಮಳೆ ಬರುವುದು ಗ್ಯಾರೆಂಟಿ ಎಂದೆಣಿಸಿ ಉಲ್ಲಸಿತನಾದೆ. ಈಗ ಮೊರ್ನಾಲ್ಕು ದಿನಗಳಿಂದ ಸಂಜೆ ಮಳೆ ಬೀಳುತ್ತಿತ್ತು. ಅದೂ "ಹಳೆಮಳೆ" ಅಂದ್ರೆ ನನಗೆ ಇನ್ನೂ ಸಂತೋಷ. "ಭಾನುವಾರನೂ ಬಿಡೋದಿಲ್ಲ ಈ ಮಳೆ" ಅಂತ ಅಮ್ಮ ಬರಲಿರುವ ವರುಣನನ್ನು ಶಪಿಸಿದಳು. ಶಾರದಾಂಬ ದೇವಸ್ಥಾನದ ಭಜನೆ ಎಲ್ಲಿ ತಪ್ಪಿ ಹೋಗುವುದೋ ಎಂದು ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಆತಂಕವಾಗಿತ್ತು. ಸರಸರನೆ ಪ್ಯಾಂಟ್ ಏರಿಸುತ್ತಿದ್ದ ನನ್ನನ್ನು ನೋಡಿದ ಅಮ್ಮ "ಈಗ ಎಲ್ಲಿಗೋ? ಆಕಾಶ ನೋಡು ಸಗಣಿ ಬಳಿದಂತೆ ಕಪ್ಪಾಗಿದೆ, ಮಳೆ ಬರುತ್ತೆ. ಎಲ್ಲಿಗೂ ಹೋಗಬೇಡ" ಅಂದರು. ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಮಳೆಯ ಮೇಲಿನ ಹುಸಿ ಕೋಪ ಅವಳ ಮಾತಿನಲ್ಲಿ ವ್ಯಕ್ತವಾಗುತ್ತಿತ್ತು. "ಫ್ರೆಂಡ್ ಮನೆಗೆ, ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲೇ ಬಂದು ಬಿಡುತ್ತೇನೆ " ಎಂದು ಹೇಳಿ ಅಮ್ಮನ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆಗೂ ಕಾಯದೆ ಮನೆಯಿಂದ ಹೊರಬಿದ್ದೆ.

ಗಾಳಿ ಜೋರಾಗಿ ಬೀಸುತ್ತಲಿತ್ತು. ಗಾಳಿಯ ವೇಗಕ್ಕೆ ರಸ್ತೆಯ ಕಸ, ಧೂಳೆಲ್ಲ ಮಿಶ್ರಗೊಂಡು ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ ಹಾರಾಡುತ್ತಿದ್ದವು. ಜನರೆಲ್ಲ ಮನೆ ಸೇರಿಕೊಳ್ಳುವ ತವಕದಲ್ಲಿದ್ದರು. "ಛೆ, ಇವತ್ತು ತಲೆ ಸ್ನಾನ ಮಾಡಿದ್ದೆ ದಂಡ" ಎಂದು ನನ್ನಷ್ಟಕ್ಕೆ ಅಂದುಕೊಂಡೆ. ಮಳೆ ಬರೋದ್ರೊಳಗೆ ಕಾಲೇಜ್ ತಲುಪಬೇಕೆಂದು ವೇಗವಾಗಿ ಹೆಜ್ಜೆ ಹಾಕತೊಡಗಿದೆ. ಹೆಚ್ಚೂ ಕಡಿಮೆ ಓಡಿದಂತೆ ನಡೆದು ಮೈದಾನಕ್ಕೆ ಹತ್ತಿರಗೊಂಡೆ. ಮೈದಾನದ ಇನ್ನೊಂದು ತುದಿಯಲ್ಲಿ ಭೂತಾಕಾರವಾಗಿ ಬೆಳೆದಿದ್ದ ಸಂಪಿಗೆ ಮರದ ಬುಡದಲ್ಲಿ ಅವಳು ನಿಂತಿದ್ದಳು. ಸಂಪಿಗೆ ಮರ ಗಾಳಿಗೆ ತೂರಾಡುತ್ತ ಇನ್ನಷ್ಟು ಭಯಾನಕವಾಗಿ ತೋರುತ್ತಿತ್ತು. ಇವಳಿಗೆ ಅರ್ಥನೇ ಆಗಲ್ಲ, ಗಾಳಿ ಈ ರೀತಿ ಬೀಸುತ್ತಿದೆ, ಮರದ ಕೆಳಗೆ ನಿಂತಿದ್ದಾಳೆ ಎಂದು ಗದರಿಸಲು ಸಜ್ಜಾಗುತ್ತಾ ಅವಳತ್ತ ಧಾವಿಸಿದೆ. "ಏನೇ ಇಷ್ಟೊತ್ತಲ್ಲಿ ಬರ ಹೇಳಿದೆ, ಅದೂ ಅರ್ಜೆ೦ಟ್ ಅಂಥ" ಎಂದಿನಂತೆ ಮಾತಾಡಿದೆ. ಉತ್ತರ ಬರಲಿಲ್ಲ. ಅವಳು ನೆಲವನ್ನೆ ದಿಟ್ಟಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು. ಏನೋ ಹೇಳೊಕೆ ಹೊರಟವನು ಸಂಪಿಗೆ ಮರದ ಹೊಯ್ದಾಟದಿಂದ ಭಯಗೊಂಡು "ನಡಿ ಇಲ್ಲಿ ನಿಲ್ಲುವುದು ಬೇಡ, ಕಾಲೇಜ್ ಬಳಿ ಹೋಗೋಣ" ಎಂದೆ. ನಾವು ಮರೆಯಿಂದ ಹೊರ ಬಂದಿದ್ದೇ ತಡ, ನೆಲ್ಲಿಕಾಯಿ ಗಾತ್ರದ ಮಳೆ ಹನಿಗಳು ಒಂದೊಂದಾಗೆ ಭೂಮಿಯ ಕಡೆಗೆ ಶರವೇಗದಲ್ಲಿ ಬೀಳತೊಡಗಿದವು. "ಓಡು ಓಡು, ಈ ಮಳೆಗೆ ತಲೆ ಕೊಟ್ರೆ ತಲೇನೆ ತೂತಾಗೋ ಚಾನ್ಸ್ ಇದೆ" ಎನ್ನುತ್ತ ಕಾಲೇಜ್ ಕಡೆಗೆ ಓಡತೊಡಗಿದೆ. ಅವಳು ದುಪಟ್ಟ ತಲೆಗೇರಿಸಿಕೊಂಡು ನನ್ನನ್ನು ಹಿಂಬಾಲಿಸತೊಡಗಿದಳು. ಹಂಚಿನ ಮಾಡಿಯ ಮೇಲೆ ಬೀಳುತ್ತಿದ್ದ ಮಳೆ ಹನಿಗಳ ಶಬ್ದ ಕಲ್ಲುಗಳು ಬಿದ್ದಂತೆ ಭಾಸವಾಗುತ್ತಿತ್ತು.

"ಏನೊ ಹೇಳ್ಬೇಕು ಅಂದ್ಯಲ್ಲ, ಈಗ ಹೇಳು, ಏನಂಥ ಸೀರಿಯಸ್ ವಿಷಯ ?"
"........................................."
"ಏನು ಹೇಳ್ತಿಯೊ ಇಲ್ವೊ? "
"........................................ ಏನೂ ಇಲ್ಲ."
"ಅರೆ ಇದೊಳ್ಳೆ ಕಥೆ ಆಯ್ತಲ್ಲ. ಏನೂ ಇಲ್ದೆ ಮತ್ತೇಕೆ ಕರೆದೆ. ಅಕ್ಷಯ್ ಕುಮಾರ್-ರವೀನಾ ತರ ಮಳೇಲಿ ಡ್ಯೂಯೆಟ್ ಹಾಡ್ಬೇಕು ಅನ್ನಿಸ್ತೇನೆ?" ಅಣಕವಾಡಿದೆ.

ಮಳೆ ಜೋರಾಯಿತು. ಮೈದಾನದಲ್ಲೆಲ್ಲ ತಿಳಿ ಬಿಳಿಯ ಪರದೆಯನ್ನು ಬಿಟ್ಟಂತೆ ಕಂಡುಬಂತು. ನನ್ನ ಮೆಚ್ಚಿನ ಮಳೆಯನ್ನು ನೋಡುತ್ತ ಕ್ಷಣಾರ್ಧದಲ್ಲೆ ಜಗವನ್ನು ಮರೆತು ಮಳೆಯ ಪ್ರಲಾಪದಲ್ಲಿ ಲೀನಗೊಂಡೆ. ಮಳೆ ಒಂದೇ ಸಮನೆ ಹೆಚ್ಚಾಗತೊಡಗಿತು. ಗಾಳಿ ಮೊದಲಿನಷ್ಟು ಇರಲಿಲ್ಲ. ನೋಡನೋಡುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಚರಂಡಿಗಳೆಲ್ಲ ಕೆಂಪು ಮಿಶ್ರಿತ ನೀರಿನಿಂದ ತುಂಬಿ ಹೋದವು. ಮಳೆಯ ರೌದ್ರತೆಗೆ ನನ್ನನ್ನು ನಾನೆ ಕಳೆದುಕೊಂಡೆ. ಐದಾರು ನಿಮಿಷಗಳೆ ಕಳೆದಿರಬೇಕು.

"ಇಲ್ಲಿ ಕೇಳು...................................." ನಾನು ಮಳೆಯ ಮೋಡಿಯಿಂದ ಹೊರಬಂದೆ.
"ಕರೆದ್ಯಾ?........... ಏನೋ ಹೇಳ್ಬೇಕು ಅಂದೆ....." ಅವಳನ್ನು ನೆನಪಿಸಿದೆ.
"......................................." ಅವಳ ಮೌನ ಮತ್ತೆ ಮಳೆಯೆಡೆಗೆ ಗಮನ ಹರಿಸಲು ಅವಕಾಶ ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟಿತು.
"ನನ್ನನ್ನು ಮರೆತುಬಿಡು......"
"ಏನು!!!!!.........." ಭ್ರಮಾಲೋಕದಿಂದ ಎಚ್ಚೆತ್ತವನಂತೆ ಪ್ರಶ್ನಿಸಿದೆ.
"ನನ್ನ ಬಳಿ ಸಮಯವಿಲ್ಲ. ಮನೇಲಿ ಸುಳ್ಳು ಹೇಳಿ ಬಂದಿದೀನಿ, ನನ್ನನ್ನು ಮರೆತುಬಿಡು. ನಮ್ಮ ಸಂಭಂದ ಇಲ್ಲಿಗೆ ನಿಲ್ಲಿಸೋಣ" ಅಳತೊಡಗಿದಳು.
"ಏನ್ ತಮಾಷೆ ಮಾಡ್ತೀಯಾ? " ಆತಂಕಗೊಂಡಿದ್ದೆ.
"..........................." ಮತ್ತೆ ಮೌನ. ಕಣ್ಣೀರು ಅವಳ ಕಪಾಲಗಳನ್ನು ತೋಯಿಸಿದ್ದವು.
"......... ಇನ್ನೆರಡು ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ನನ್ನ ನಿಶ್ಚಿತಾರ್ಥ. ನನ್ನ ಮನೆಯವರನ್ನು ಎರುರಿಸಲು ನನ್ನಿಂದಾಗಲಿಲ್ಲ. ಕ್ಷಮಿಸಿಬಿಡು" ಬಿಕ್ಕತೊಡಗಿದಳು.
ನನಗೆ ಮಾತೇ ಹೊರಡಲಿಲ್ಲ. ತಲೆ ಸುತ್ತುವಂತೆನಿಸಿ ಗೋಡೆಯನ್ನು ಹಿಡಿದು ಕೂರಲೆತ್ನಿಸಿದೆ. ನನ್ನ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯನ್ನರಿತ ಅವಳು ಹತ್ತಿರ ಬಂದು ಕೈ ಹಿಡಿದುಕೊಂಡಳು.
"ಯಾಕೇ ಹೀಗ್ ಮಾಡ್ದೆ......" ತಡೆಯಲಾರದೆ ಕಣ್ಣೀರು ಜಿನುಗಿತು.
"ಕ್ಷಮಿಸಿಬಿಡೋ................." ಅಪರಾಧಿ ಮನೋಭಾವ ಅವಳಲ್ಲಿತ್ತು.
ನನ್ನ ಕಣ್ಣೀರು ಒರೆಸಿ, ತಾನೂ ಕಣ್ಣೀರು ಒರೆಸಿಕೊಂಡು "ನನಗಿಂತ ಒಳ್ಳೇ ಹುಡುಗಿ ಸಿಕ್ತಾಳೆ ಬಿಡು" ಎಂದು ಸಾಂತ್ವಾನಿಸಿದಳು.
ಸನಿಹ ಬಂದು ಹಣೆಯನ್ನೊಮ್ಮೆ ಚುಂಬಿಸಿ "ಈ ಪಾಪಿನ ಯಾವತ್ತೂ ನೆನಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಡ" ಎಂದು ಹೇಳಿ ಛತ್ರಿ ಬಿಡಿಸಿ ಓಡತೊಡಗಿದಳು. ಮಳೆಗೆ ಇದಾವುದರ ಪರಿವೆಯೇ ಇರಲ್ಲಿಲ್ಲ. ಇಂತಹ ಎಷ್ಟು ಅಂತ್ಯಗಳನ್ನು ಕಂಡಿತ್ತೋ ಈ ಮಳೆ.

ಬಯಲು ದಾಟಿ ಮನೆ ಹಾದಿ ಹಿಡಿದಾಗ ಮಳೆ ತೃಪ್ತಿಗೊಂಡು ನಿಲ್ಲತೊಡಗಿತು. ಒಂದೂವರೆ ವರ್ಷದಿಂದ ಪ್ರೀತಿಯ ಮಳೆಗೈದು ಬೆಳೆಸಿದ್ದ ಸಂಭಂದವನ್ನು ಕೇವಲ ಹತ್ತು ಮಾತಾಡಿ, ನಿಮಿಷಗಳಲ್ಲೇ ಮರೆಯುವುದು, ಭಾವನೆಗಳನ್ನು ಬಟ್ಟೆ ಬದಲಿಸಿದಂತೆ ಬದಲಿಸುವುದು ಸಾಧ್ಯವೇ ಎನ್ನಿಸಿತು. ಕರ್ಚೀಫಿನಿಂದ ಹಿಡಿದು ಪೆನ್ನು, ಪುಸ್ತಕ, ತಿಂಡಿ, ಮನಸ್ಸು, ಭಾವನೆ, ಕನಸುಗಳವರೆಗೆ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಹಂಚಿಕೊಂಡಿದ್ದ ನಾವು ಇನ್ನು ಮುಂದೆ ಯಾವುದೇ ಸಂಭಂದವಿಲ್ಲದೆ ಬಾಳುವುದನ್ನು ನನಗೆ ಚಿತ್ರಿಸಿಕೊಳ್ಳಲ್ಲೂ ಆಗಲಿಲ್ಲ. ಅವಳಲ್ಲಿ ಈ ಎಲ್ಲಾ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳನ್ನೊ ಕೇಳಬೇಕೆಂದೆನಿಸಿ ಕರೆ ಮಾಡಿದೆ. ಆ ಕಡೆಯಿಂದ ಉತ್ತರ ಬರಲಿಲ್ಲ. ಅವಳೂ ಇಂಥದೇ ಸಂದಿಗ್ಧ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಇದ್ದಳೇನೊ. ಕೊನೆಗೆ ಪ್ರಶ್ನೆ ಪ್ರಶ್ನೆಯಾಗಿಯೇ ಉಳಿಯಿತು. ದಿನಕಳೆದ ಹಾಗೆ ಎಲ್ಲವೂ ಭೂತಕಾಲವನ್ನು ಹೊಕ್ಕವು. ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಇಷ್ಟು ಸುಲುಭವಾಗಿ ಸೋತೆನಲ್ಲ ಎಂದೆನಿಸುತ್ತದೆ. ನಿಜವಾಗಲೂ ಯಾವುದು ಸೋಲು, ಯಾವುದು ಗೆಲುವು ಅನ್ನೊದೆ ಗೊತ್ತಾಗದ ಸ್ಥಿತಿ ತಲುಪಿದ್ದೇನೆ.

ಮಳೆ ನೋಡುತ್ತ ಕಿಟಕಿಯ ಮುಂದೆ ನಿಂತಿದ್ದ ನನಗೆ ಮಳೆ ನಿಂತಿದ್ದು ಅರಿವಿಗೇ ಬರಲಿಲ್ಲ. ಮಳೆ ನಿಂತಿದೆ. ಆದರೆ ನೆಲವೆಲ್ಲಾ ಕೆಸರಾಗಿದೆ. ನನ್ನ ಮನಸೂ ಕೂಡ. ಕೆಸರು ಒಣಗಿ ಗಟ್ಟಿಯಾಗಲು ಇನ್ನೂ ಎರಡು ದಿನಗಳಾದರೂ ಬೇಕು, ಅದೂ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಮಳೆ ಬಾರದಿದ್ದರೆ.

( ಇದು ನನ್ನ ಅನುಭವ ಅಲ್ಲ ............................. ಇ ರೀತಿ ಯಾರಿಗೂ ಆಗುವುದು ಬೇಡ .......................)